The beginning of a new journey...

Vandaag begint een lange reis, ééntje die mijn leven verandert, helemaal overhoop haalt, een zee vol onzekerheden voor me opengooit. Vandaag begon vanmorgen vroeg al, met een lange rit richting Nijvel om er mijn 'crowdfunder' investeerder te ontmoeten. Ondanks de lichte regen zaten de wegen stropvol.

Maar M is een geduldig man, dus zat hij rustig vanachter zijn pecetje op ons te wachten. Dan terug naar Brussel, een inkomend gesprek dat ik wegens teveel aan mijn hoofd, niet beantwoord. Ik wil nog een ipad kopen, moet nog een hele resem documenten inscannen, wil snel gezond wat eten. De koffer moet nog dicht. Die staat al wél twee dagen gepakt en dat is goed voor mijn gemoedsrust. En straks komt Geronimo om ons te filmen wanneer ik mijn dochter van school ophaal.

Om 15:30 h zijn we vanuit de loft vertrekkensklaar. Johan, mijn vriend, en mijn mama rijden met Wim, de assistent van Piet en Thomas, alias Geronimo, mee. G zit achteraan in de auto wanneer ik met Nerjis richting luchthaven vertrek. We zijn gelukkig de drukte voor en op amper vijftien minuten staan we geparkeerd. Ik check in zonder wachtenden voor mij. Wat is het zalig zo vroeg te zijn. Daarna moet ik langs bij de doeane om mijn pakken dollars aan te geven. Ook dat gaat vlotter dan verwacht. Deze keer hoeven de green backs niet geteld. En dat levert kostbare tijd op. Tijd om met z'n allen wat te drinken. Veel keuze is er in de vertrekhal niet. Het wordt dus Starbucks. Het is wat moeilijk praten met een camera op mijn rug. Het moment om naar de gate te gaan komt helaas te snel. Ook al is het afscheid nemen, zie ik Johan na drie weken, en mijn mama en dochter na 7 weken weer. De traantjes zijn nergens meer te stoppen. Ik vergeet even dat de camera alles registreert.

Hier zit ik nu, in Madrid, te wachten op mijn nachtvlucht. Rechts van mij vijf Israëlische jongeren die net zijn opgestaan. Links een man met een flesje San Pellegrino, de whiskey fles in een zwarte plastic zak verhuld. Het is whillegrino on the rocks en het stinkt uren in de wind.

Ik wou bij aankomst hier op de luchthaven wat eten omdat ik deze keer geen glutenvrije maaltijd heb besteld. Helemaal vergeten. Ik vind een standje dat er gezond uitziet. In grote letters staat op een bord dat bij sushi - die achteraf veel te droog blijkt, - een koud drankje wordt aangeboden. De juffrouw aan de kassa beweert dat dit enkel in de ochtend gold. Wie eet er nu sushi bij het ontbijt? Twee, de dag is nog niet rond. En drie, er staat geen geldigheidsuur bij vermeld. Zinloos dus. Maar ik lijk mijn pleidooi de winnen. Ze geeft al toe dat het extra drank

#NewYork